شرایط ویژه خواندن قرآن کریم

آیت الله نجابت می فرمود:آیت الله میرزا علی قاضی به مرحوم آیت الله شیخ علی محمد بروجردی(از شاگردان برجسته ایشان) فرمود:هیچگاه از قرآن جدا مشو، و ایشان تا اخر عمر بر این سفارش آقای قاضی پای بند بود و هر وقت از كارهای ضروری و روزمره فارغ می شد،قرآن می خواند.(عطش:ص272)

آیت الله قاضی در نامه ای به آیت الله سید محمد حسن الهی چنین می نویسند:دستورالعمل ،قرآن كریم است(فیه دواء و شفاء كل علّة) آن قرةالعیون مخلصین را جلوی جشم همیشه داشته باشید و با آن هادی طریق مقیم و صراط مستقیم سیر نمایید و از جمله سیرهای شریف آن،قرائت است به حسن صورت و آداب دیگر،خصوص در بطون لیالی.(اسوه ی عارفان:ص127)

روزی یكی از شاگردان آیت الله قاضی از ایشان می پرسد كه ما می خوانیم و می شنویم كه عده ای موقع قرائت قرآن،جلویشان آفاق باز می شود و غیب و اسرار برای آنها تجلی میگردد،در حالی كه ما قرآن می خوانیم و چنین اثری نمی بینیم!مرحوم آیت الله قاضی ضمن تأمل به ایشان فرموده بود:بلی آنها قرآن كریم را تلاوت می كنند با شرایط ویژه،رو به قبله می ایستند......سرشان پوشیده نیست،كلام الله را با هر دو دستشان بلند می كنند و با تمام وجودشان به آنچه تلاوت می كنند توجه دارند و می فهمد جلوی چه كسی ایستاده اند!اما شما قرآن را تلاوت می كنید و در حالی كه تا چانه زیر كرسی رفته اید و قرآن را روی زمین می گذارید و در آن می نگرید. (عطش ص44)

كتاب سفارش های قرآنی عارفان

منبع